Ανήμερα την 28η Οκτωβρίου σε προβληθέν υπό της ΕΤ2 ντοκιμαντέρ με τίτλο «Το ύψωμα 731» ντράπηκα όσο ποτέ, διότι ύστερα από τόσα χρόνια τα οστά 8.000 νεκρών αξιωματικών και στρατιωτών που έπεσαν στην Αλβανία το 1940 παραμένουν εγκαταλελειμμένα χωρίς ποτέ να ενδιαφερθεί κανείς, σε χορταριασμένα νεκροταφεία, σε χέρσα, σε χαράδρες, σε λαγκάδια και σε υψώματα. Πολλών δε τα οστά είναι διάσπαρτα και άταφα.
Ύστερα από την άρση του εμπολέμου με την Αλβανία τα ερωτήματά μου είναι: Αυτή πρέπει να είναι η μοίρα αυτών που έπεσαν για την πατρίδα ως ευγνωμονούσα για τη θυσία τους;
ΜΠΟΥΚΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από ότι νομίζεις φίλε μου. Το έπος του '40 έχει διπλό χαρακτήρα. Δεν είναι απλά ο αμυντικός πόλεμος απέναντι σ' έναν κατακτητή, είναι κατα κύριο λόγο ο απελευθερωτικός πόλεμος με σκοπό να επανενώσει την Βόρεια Ήπειρο με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η Αλβανία φυσικά δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη τέτοιου ζητήματος. Το θέμα είναι πως στην παρούσα στιγμή, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ή να μαζέψουμε τα ιερά οστά των προγώνων μας από τα Αλβανικά εδάφη (όπως έπραξαν οι Ιταλοί), κάτι που δεν το θέλουμε γιατί χάνουμε κάθε "βήμα" που κερδίσαμε από τον πόλεμο, ή να φτιάξουμε τώρα ένα μνημείο, όπως όμως θα συμφωνήσουμε με τους Αλβανούς - και που φυσικά δεν θα άναφέρει καθόλου τον πόλεμο για την απελευθέρωση της Β.Ηπείρου, κάτι που ισοδυναμεί με εθνική προδοσία.
Μπορεί μετά από χρόνια η κατάσταση να επιτρέπει μια αποδεκτή λύση, για την ώρα όμως, οι πρόγονοί μας φυλούν ακόμα και νεκροί τις φιλοδοξίες και την μνήμη της πατρίδας στα κατακτημένα ελληνικά χώματα.
Δημοσίευση σχολίου